*طلبــــه حقوقــدان*

دراین شبهای تاریک وبدون ماه

دلم داغونِ داغونه

تموم حسرت دنیا توی چشمام مهمونه

خداجونم تومیدونی 

چه دردی میکشم اینجا

که من هستم چقدرتنها

بهارقلب من خشکید

زمستون شد یا که پاییز

گلستان وجودمن

چقدرسرده چه هول انگیز

همه دنیام شده اندوه

پرازماتم بدون او

خداجونم چرانیستی

چرامن اینهمه تنهام

چرا عالم شده بیروح

همه زِندَن بدون روح

چراآقانمیادتا

به دلهازندگی بخشه

امیدناامیدان شه

طلوع عشق ارزان شه

دیگه تنهایی عادت شد

همه دنیاخیانت شد

بدونِ تو دل هرکی

چه سنگ و بی مروت شد

بیاتاباقدوم تو

خزان غم پایان شه

بهارهمدلی ومهر

به این دنیامهمان شه

بیاتاقلب پرمهرت

به عالم عشق آموزد

و دستان بزرگ تو

برای بینوایان خانه ها سازد

بیا ای نرگس پنهان

بیادنیارو روشن کن

قلم خودم.تقدیم به مولایم ولیعصر(عج)

نیمه شعبان سال 255 هجری قمری روزی بود که خورشید وجودش در آسمان ابری دنیا طلوع کرد. پنهان شد از چشم نامحرمان تا ((بقیه الله)) باشد برای روز مبادای تاریخ.  

تا چشمه امید باشد در برهوت نا امیدی آخرالزمان. 
در غیبتش صبر باید کرد و پایمردی.  

باید دل بست به ((طوبای)) رسول الله که فرمود: ((طوبى للصابرین فى غیبته، طوبى للمقیمین على محبته))

خوشا به حال صبر کنندگان در ایام غیبتش، خوشا به حال پایداران بر دوستى و محبتش 
و پیشوای هفتم که فرمود: ((طوبى لشیعتنا المتمسکین بحبّنا فى غیبة قائمنا، الثابتین على موالاتنا والبراءة من اعدائنا، اولئک منّا و نحن منهم…))

خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم ما بر محبت و ولایت ما و بیزارى از دشمنان ما پایدار ماندند، آنها از ماو ما از آنهائیم… باید زندگی را با حقیقت انتظار لبریز کرد آنگونه که صادق آل محمد فرمود:هر آنکس که شادمان می شود که از یاوران قائم(عج) باشد پس باید منتظر باشد و اهل ورع و پرهیز از گناه و اهل اخلاق نیکو باشد. پس اگر مرد و حضرت قائم(عج) بعد از مردن او قیام نمود اجر و پاداش کسی که در رکاب ایشان باشد را خواهد داشت پس تلاش کنید .

بی‌قرار تؤام و در دل تنگم گِله‌هاست
آه! بی‌تاب شدن عادت کم حوصله‌هاست
مثل عکس رُخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست
بی‌تو هر لحظه مرا، بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گُسل زلزله‌هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟
دیدنت آرزوی روز و شب چلچله‌هاست
باز می‌پرسم از آن مسئله ی دوری و عشق
و ظهور تو جواب همه ی مسأله‌هاست

​شباهت عجیبی به رسول خدا (ص) داشت. پدرش می گفت ((اشبه الناس)) است به پیامبر (ص).  

هم روی ماهش شبیه بود و هم اخلاق و هم سخن گفتنش.  
هرکس مشتاق دیدن پیامبر (ص) می شد به علی اکبر(ع) نگاه می کرد.  
دلاوری را هم از پدر و جدش به ارث برده بود و روز عاشورا اولین کسى بود از بنی هاشم که اجازه میدان طلبید. 

قرآن خواندنش هم شبیه پیامبر (ص) بود. امام حسین (ع) گاهی به او می فرمود: ((علی جان برایم قرآن بخوان تا بهره مند گردم.))[ 1] 

در کربلا وقتی به میدان می رفت پدر این آیه را بدرقه راهش کرد: ((إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِیمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِینَ. ذُرِّیةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ۗ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ))[2]  
به حقیقت خدا آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید. فرزندانی هستند برخی از نسل برخی دیگر، و خدا شنوا و داناست. 

یوسف ترین خَلقی و احمد شمایلی
زهرا صفات هستی و حیدر خصائلی
چشمان تان دلیل توالی جزر و مد
مهتاب پرفروغ تمام سواحلی
از خانواده ی كرمی ای بزرگوار
بانی خیر سفره ی فضل محافلی
آوازه ات رسیده به دروازهای چین
گنجینه ی سترگ و عظیم فضائلی
شاگرد درس رزم علمدار كربلا
جنگاور بدون رقیب قبائلی 

​اشاره کرد حضرت امیر(ع) به شهربانو و به فرزندش حسین(ع) فرمود: ((ای اباعبدلله، از این بانو برایت پسری متولد خواهد شد که بهترین مردمان روی زمین است))[1] 

به زودی بشارت علی(ع) محقق شد.  
از آن بانوی پرهیزکار کودکی خوش سیما متولد شد، او را به نام جدش ((علی)) نامیدند.  
این کودک همان بود که خیلی پیشتر پیامبر (ص) او را ((زین العابدین)) لقب داده بود.  

آنجا که فرمود: ((در روز رستاخيز آواز دهنده اى صدا مى زند: كجاست زينت عبادت کنندگان؟ گویی هم اینک فرزندم على بن حسين بن على بن ابى طالب را مى بينم كه از میان صفوف پيش می آید))[2] 
فرزند شهربانو وقتی در کوچه های مدینه قدم برمی داشت یاد رسول خدا (ص) را در دلها زنده می کرد.  

نماز و عبادتش پیامبرگونه بود. سجده هایش زبانزد بود. و علم بی پایانش و تقوای بی نظیرش.  

خداوند برگزید او را تا بعد از شهادت مظلومانه پدر پیشوای پاکان باشد.  زینت عبادت کنندگان می فرمود: ((أَعْظَمُ النّاسِ خَطَرًا مَنْ لَمْ یَرَ الدُّنْیا خَطَرًا لِنَفْسِهِ))، پرارزش‌ترین مردم کسى است که دنیا را مایه ارزش خود نداند[3] 

(مؤمن از دعایش سه نتیجه مى گیرد: 

۱ـ یا برایش ذخیره گردد، 

۲ـ یا در دنیا برآورده شود

۳۳ـ یا بلایى را که خواست به او برسد، از او بگرداند.)) 
با تو هر لحظه‌ی من بوی خدا می گیرد 

عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد 

بچشان بر دل ما طعم عبودیّت را 

سجده هامان به نگاه تو بها می گیرد 

مبارک باد میلاد زین العابدین(ع)

​ای که در مقــدم تـو بـاد صبــا گُل ریزد 

پیـک شادی به نثارت همه جا گُل ریزد 

شب میلاد تو عالم اگر عطـر آگیـن است 
جبـرئیـل از در و از بـام و هـوا گُل ریزد 
ای گُل سـرسبـد گلشـن زهـرا، جبـریل 
گربه پـای تو نـریـزد به کجـا گُل ریزد 
خبـری گر ز جمـال تـو بـه یوسف بـرسد 
ز سـرشک شعف خود همه جا گُل ریزد 
هرکسی نقش ببنـدد به لبش نام حسین 
گـوئی از شـاخـۀ پُـربـار وفـا گُل ریزد