*طلبــــه حقوقــدان*

​«فاطمه، فاطمه است» این گویاترین عبارتی است که می توان برای توصیف ویژگی های شخصیتی حضرت زهرا (س) به کار برد. چرا که فاطمه بودن یک خاصیت منحصر به فرد است. اما وقتی این خاصیت شناسانده شود، روح تمام زنان و مادران، رنگی دیگر می گیرد. 

زیارت حضرت فاطمه زهرا (س)  

هر نویسنده ‏ای که در زمینه معارف فاطمی قلم به ‏دست گرفته است با توجّه به توان و علاقه‏ای که داشته به موضوع خاصّی از ویژگی‏ها و ابعاد شخصیت این الگوی کامل الهی پرداخته است. 
از شخصیت فاطمه سخن گفتن بسیار دشوار است ، فاطمه یک زن بود، آنچنان که اسلام می‌خواهد. 
وی در همه ابعاد گوناگون “زن بودن” نمونه شده است.  
مظهر یک “دختر"، در برابر پدرش.  
مظهر یک “همسر"، در برابر شوهرش.  
مظهر یک “مادر” ، در برابر فرزندانش 
 مظهر یک “زن مسئول"، در برابر زمانش و سرنوشت جامعه‌اش.  

فاطمه کوثر است همان گونه که در قرآن از او به این نام ذکر شده است. «کوثر» به معنای خیر کثیر و فراوان است و اگر بخواهیم از زندگانی سراسر نور او برای امروز خود توشه ای بگیریم میخواهیم به نقش قرآن در زندگی او توجه کنیم.   
اول تلاوت قرآن و انس با قرآن؛  
صدیقه طاهره(س) فرمودند: 
سه چیز از دنیای شما محبوب من است: اوّل تلاوت قرآن، دوم نگاه کردن به چهره‌ی رسول‌الله و سوم انفاق در راه خدا.[1] 
حضرت زهرا (س) با قرآن انسی همیشگی داشتند و آیاتش در همه حالات ورد زبانشان بود. 
سلمان یار و یاور رسول خدا (ص) و علی (ع)می‌گوید: روزی داخل خانه‌ی زهرا (س) شدم دیدم در همان حالی که مشغول کار خود بود و جوها را آسیاب می‌کرد، قرآن می‌خواند. 

دوم انس با قرآن تاثیرش در کلام حضرت زهرا (س) نمایان گردیده بود.  
ایشان در خطبه‌ی غرّا و بی‌نظیرش در دفاع از ولایت در مسجد مدینه 60 آیه به صورت نقل و تلمیح در نهایت دقت و زیبایی استفاده کرده است. 

سوم تأثیر آیات قرآن در رفتار و زندگی آن حضرت است.  
تأثیر آیات قرآن در فاطمه (س) است که در همه حال انفاق می‌کند. از نابینا خودش را می‌پوشاند و به هنگام دعا برای همسایگان پیش از خود دعا می کند. 

چهارم شهادت با قرآن و حشر با قرآن است.  
در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «فاطمه(س) در حال احتضار، به على(ع) چنین وصیّت کرد: بعد از مرگم؛ تو مرا غسل ده و تجهیز کن و بر من نماز بگزار و مرا در قبرم بگذار و خاک روى قبرم بریز و قبرم را تسویه کن و آن‌گاه در کنار سرم، مقابل صورتم بنشین و بسیار قرآن تلاوت کن؛[2] 

روح آزرده او پس از تحمل نود و پنج روز فراق پدر به سوی حق شتافت و پلک هایش را فروبست و چشم هایش را به سوی محبوبش که در انتظار او بود گشود و اینگونه علی تنها ماند با اندوه فراق او و غربت در مدینه و بچه هایی که در داغ مادر بی قراری می کردند. 
حسن مطلع این گفتار امید عنایات مادرانه اش  برای همه دوستداران و  محبین و شما ارادتمندان به ساحت مقدس ایشان است تا قرآنی شویم و قرآنی بمانیم. 

​خانه زندان است و زندان خانه، این سرگذشت 6 سال امامت پیشوای جوان شیعیان است در زمستانی ترین روزهای تاریخ. حالا زهر به جان فرزند زهرا افتاده، سامرا ماتمسرا خواهد شد اگر… خدا نکند! 

 چندی پیش شیعیان آمده بودند، مخفیانه، تا از امامشان رهنمودی بگیرند. امام لب گشود و سندی ساخت که تا قیامت دوستانش را کفایت کند. امروز نوبت من است که نامه را بگشایم: 
  
بسم الله الرحمن الرحیم 
 شما را سفارش مى‌كنم به رعايت تقواى الهى،پيشه كردن پارسايى در دين خود،كوشش بسيار براى خدا، راستگويى، امانت پردازى به كسى كه چيزى به شما سپرده خواه نيكوكار باشد و خواه بدكار، انجام سجده‌هاى طولانى و خوش همسايگى … 
 زيرا هر يك از شما كه در دينش پارسا و در گفتارش راستگو باشد و امانت مردم را بپردازد و با آنان خوش اخلاقى نمايد، در اين صورت گويند: اين يك شيعه است! من از شنيدن آن جمله شادمان مى‌شوم. 
 از خدا پروا نماييد و زينت باشيد نه مايۀ زشتى [و سرافكندگى]،همۀ دوستى را به سوى ما بكشانيد و هر زشتى را از ما دور نماييد؛ زيرا هر خوبى كه در حقّ‌ ما گفته آيد ما شايستگى آن را داريم و هر بدى كه در بارۀ ما بر زبان آيد ما چنان نيستم… 
 بسيار ياد خدا و ياد مرگ نماييد و بسيار به تلاوت قرآن بپردازيد و صلوات بر پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله فرستيد؛ زيرا صلوات بر رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله ده حسنه دارد. آنچه را به شما سفارش كردم در حفظ‍‌ آن بكوشيد، شما را به خدا مى‌سپارم و به شما درود مى‌گويم.

​پایین پا جایی هم برای من هست. میان آن ازدحام دوست داشتنی.  

دست بر سینه سلام می گویم: السلام علیک یا غریب الغربا.  
اما نه، این سلام غریب بماند برای غروب بقیع.  

بار دیگر سلام می دهم، از مهربان ترین جای دلم:  
السلام علیک یا شمس الشموس، 
السلام علیک یا انیس النفوس، 
السلام علیک یا امام الرئوف… عبور ممکن نیست.  
جرعه ای دیگر می نوشم: السلام علیک یا امام الرئوف. باز هم … 
جواب سلامم چند قطره اشک می شود و می بارد روی گونه هایم.  
سرشار می شوم از « رضا». حالا عبور می کنم، بالا می روم. بالای سر، قامت می بندم، دو رکعت عشق قربتاً الی الله 

دل همیشه غریبم هوایتان كرده است
هواى گریه پایین پایتان كرده است
چگونه لطف ندارى به این دو چشمى كه
كنار پنجره هایت صدایتان كرده است ؟
تو آن نماز غریب همیشه‏ ها هستى
كه كوچه‏ هاى خراسان قضایتان كرده است

​تا کربلای حسین مانده چند سالی، اما در مدینه کربلایی دیگر بر پا شده است. 

خیانتها در کار است و سرداری تنها مانده،  خون ها ریخته می شو د، نه در صحرا که در تشت تنهایی سردار. 
کم از کربلا نیست غوغایی که در دلش برپاست. 
زخم زبان نامردمان بی معرفت چون شمشیر بر دلش فرود می آید و این پاره های جگر که میبینی پیش درآمد سرهای بریده کربلاست. 
 تنها ترین سردار جان می دهد در قلب قتلگاه. حالا یک بدن مانده بر زمین و بر جای هر بوسه رسول الله یک تیر نشسته. عجیب نیست. شهری که فاطمه را گم کرد با حسن چه خواهد کرد؟ 
 بقیع آغوش می گشاید برای حسن. غریب نواز است این خاک. 

گرچه خاکی ست، ولی مرقد او کعبه ماست
نام آن گرچه بقیع است، ولی عرش خداست
حرم کرب و بلا، جلوه‌ بیت الحسن است
حسنیّه است به هرجا که حسینیّه به پاست
طالع هر که حسینی‌ ست یقینا حسنی‌ست
که حسین ‌بن ‌علی هم، حسن دوم ماست 

​گفتم محمد، گفت بگو محبت.سرچشمه اینجاست. 

بوسه مادر صلوات است. 
دست نوازش بر سر یتیم صلوات دوم است. 
و سومین را تو خودت انتخاب کن هر چه باشد از جنس محبت.  

محمد امروز پرکشید اما جایش پیش تو خالی نیست. 
او همینجا توی دلت ماندگار شد. 
نشان به آن نشان که برادرت را با محبت در آغوش گرفتی، دست مادرت را بوسیدی. 
دخترت را بوییدی، محبت که آمد دیگر جای محمد خالی نیست. 

اربعین که حرم را از دور دیدی گریه کردی و در بقیع که حرم را ندیدی و باز هم گریه کردی آن اشکها هم از محبت بود، آن اشکها هم صلوات بود. صلوات محمدی پسند. 
حالا هم وقتش شده که دیگر زیارت پیامبر را از راه دور نخوانی. از نزدیک بخوان. حرم همینجاست توی دلت، جایی که پر از محبت است. 

تشبیه وصف روی تو کار خیال نیست
آیینه وجود خدا را مثال نیست 
ما را محبت نبوی رو سپید کرد 
رویش سیاه هر که غلام بلال نیست