ای اهل حرم میرو علمدار نیامد سقای حسین سید وسالار نیامد
تاسوعاست، همان یک قدم مانده به تصویر گری واقعه عشق در کربلا…
تاسوعا آبستن ثانیه به ثانیه عشق بازی ۷۲ تن عاشق حسین (ع) است و تداعی گر زیباترین شهادت های تاریخ…فردا، عشق، هفتاد و سه بار بر خاک بوسه می زند و آن گاه چون ققنوسی تازه نفس، از شعله های خویش برمی خیزد و در آغوش پروردگار خویش به دیدار می‌رسد.
تاسوعا بانگ بلند گریه های شیرخواره ای است که در عرش به بالندگی می‌رسد و گلوی بریده اش برات حقانیت پدر است!
فرداست که زینب کبری، کبریایی را مبهوت صبرش می‌کند و جهانی را مات بلاغتش!
تاسوعا است همان روزی که حسین (ع) با چشمان وداع، خیره به کائنات می‌شود و با نگاهش تمام عرش به لرزه می‌افتد!
«تاسوعا» مقدمه کتاب عاشوراست که با حضرت ابوالفضل آغاز می‌شود و تا اسارت آل طه (ع) ، به اوج می‌رسد…
کتابی که با شرمندگی آب در برابر عباس (ع)، آغاز شد و رقص خون بر شمشیر را ۷۲ بار به تصویر کشید و به سرخی خون حسین (ع) آغشته شد و این کتاب تا ابد مفتوح است.
عباس (ع) امروز اگر دستانت در فرات به یادگار مانده اما همین دست های در راه مانده ات براتی است برای دستگیری از حوائج شیعیانت…
از همان روز باب الحوائج شدی و از همان دم دست‌گیر…
تاسوعای حسینی بر عموم شیعیان تسلیت باد